W 1942 roku powstał pierwszy komputer - ENIAC (ang. Electronic Numerical Integrator And Computer). Jest to pierwsza maszyna w której zastosowano wyłącznie elementy elektroniczne (lampy elektronowe). ENIAC-a programowało się ręcznie poprzez ustawianie przełączników i wymianę specjalnych tablic programowych. Jego długość wynosiła 15 metrów, a szerokość 9. Maluch ten ważył 30 ton i składał się z około 18000 lamp elektronowych. Ciekawostką był fakt, że liczby zapamiętywane były w układzie dziesiętnym, a nie dwójkowym jak to odbywa się dziś.W 1946 roku John von Neumann stwoezył tzw. architekturę von neumannowską. Wg niej w pamięci komputera przechowywane miały być zarówno dane podlegające przetwarzaniu, jak i program do ich przetwarzania. Dzięki temu porzucono wreszcie programowanie sprzętowe (przełączanie kabli, czy zworek) i zastąpiono je programowaniem wewnętrznym, poprzez umieszczenie w pamięci maszyny programu sterującego przetwarzaniem danych. Architektura von neumannowska wyróżniała następujące elementy składowe: pamięć złożoną z elementów przyjmujących stany 0 i 1, arytmometr wykonujący działania arytmetyczno-logiczne oraz jednostkę sterującą. Wszystkim sterował program umieszczany w pamięci.